Friday, August 9, 2013

Karena cinta.

Ah sampah.
Lalu kau buang tumpukan kenangan itu tepat saat dua bola mataku menatapmu dari kejauhan.

Kau berlari riang di ujung sana.
Disini, kusapu runtuhan ranting
Hingga saat kau semakin dekat tak ada yang bisa lukaimu.
Sekalipun semut kecil, kumohon dengan sangat padanya, agar tak sentuh setitik kulitmu.

Pagi ini kulihat awan siap memuntahkan muatannya.
Aku berpesan pada sang rindang.
Lebarkanlah daunnya saat kau berteduh, agar tak kau rasa tarikan gravitasi pada bulir2 air yang seolah mengujam bumi.

Mentari kembali bersinar.
Kulihat wajah sendumu, aku tau.
Masih ada setitik aku di sana.
Tenanglah, aku bahagia.
Bahkan hanya dengan menatapmu.
Dari sini.
Jauh.

0 comments:

Post a Comment

 

my own life.... Copyright © 2012 Design by Ipietoon Blogger Template